Tante Ida 'een heldere metafoor' over ongewenste patronen

Je kunt bereidheid zien als het verwelkomen van een gast. Stel dat je hele familie zou willen vragen voor een feestelijke bijeenkomst. Iedereen wil komen, je favoriete oom Marc, je neef Rob, je zusje Claire. Tientallen familieleden arriveren en iedereen, jij ook lijkt het uitstekend naar de zin te hebben. Maar dan zie je een bekende auto voor de deur stoppen en het hart zinkt je in de schoenen. Het is je chagrijnige oude tante Ida. Zij is zelden in een goed humeur. Niemand kan op een aardig woord van haar rekenen, maar jij nog het minst. Ze werkt altijd gretig al je lekkere hapjes naar binnen, maar een bedankje kan er zelden af. Maar je hebt nu eenmaal tegen je hele familie gezegd: iedereen is welkom.

De vraag is deze: Is het mogelijk tante Ida echt welkom te heten, ook al wilde je haar er eigenlijk niet bij hebben? De meesten van ons kennen de situatie en ook het antwoord: verwelkomen is wat anders dan willen dat ze komt. In principe verwelkom je tante Ida door haar toe te laten tot je huis, haar aanwezigheid te erkennen, haar te vragen hoe het met haar is en haar toe te laten tot het feest. Dat doe je omdat de familie je ter harte gaat, en tante Ida is nu eenmaal familie. Geen van die dingen vereist dat je beslist: Op dit feestje geen tante Ida. Het gaat er niet om of je wilt dat ze naar je feest komt, maar dat je bereidt bent haar te laten komen.

Stel nu dat je beslist: geen sprake van, ze komt er niet in. Je slaat de deur voor haar neus dicht en als ze klopt, roep je: ga weg! Dan zouden we waarschijnlijk verschillende dingen gebeuren. Ten eerste is het geen feest meer. Je doet geen leuke dingen meer. Je probeert alleen tante Ida buiten de deur te houden. Ten tweede raakt de commotie andere gasten. Ze raken misschien geagiteerd, protesteren tegen je manier van doen, vertrekken of trekken zich terug in een ander deel van het huis. Naarmate zij een voor een de woonkamer verlaten, komt tante Ida steeds meer in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ten derde kun je niet meer in beweging komen. Je staat vastgenageld aan de voordeur, voor jou is het feest in elk geval voorbij.

Stel nu dat je niet probeert tante Oda buiten de deur te houden, maar besluit de koppeling aan wat je het liefst wilt los te laten. Je houdt vast aan je oorspronkelijke besluit om alle gasten te verwelkomen. Je wijst tante Ida waar de drankjes staan. Je trakteert haar op een paar hartige hapjes. Nu kunnen jij en je andere gasten het naar je zin hebben, ook al wil je tante Ida er eigenlijk nog steeds niet bij hebben. Je kunt met iedereen praten, je bent vrij om te komen en te gaan. Dat geldt ook voor tante Ida.

---------------------------------

Zo is het precies met bereidheid. Hier volgt een citaat dat deze gedachte in een paar woorden uitdrukt:

'een gevoel van blijdschap, somberheid, boosaardigheid, een vluchtig besef, het komt als een onverwachte bezoeker. Verwelkom en onthaal ze allemaal!'

Deze metafoor gaat natuurlijk over alle vervelende gevoelens en herinneringen en gedachten die opkomen. Er staan heel wat tante Ida's voor de deur. Als je met het feestje wacht tot ze weg zijn, zal het nooit beginnen. Het gaat om de houding die je inneemt tegenover je eigen ervaringen.

Wil jij in een ontspannen en open sfeer ontdekken